خودم را بغل میکنم و راه میروم ..
دلم بی صبرانه آغوشی بزرگ و امن را آرزو میکند ..
جایی که بتوان زار زد ..
بی توضیح, بی نگرانی ..
دلم می خواهد بداند چه چیزی گلویم را سفت گرفته و رها نمیکند ..
کسی که بداند چرا مستاصلم ..
چرا وا ماندم ..
بداند و نپرسد خوبی ؟..
بداند و توقعِ لبخند بر چهره ام نداشته باشد ..
بداند و فقط سکوت کند ..
فقط باشد ..
فقط آغوش باشد ..
بی حرف ..
حتی تلاش نکند آرامم کند ..
نگوید صبر کن ..
بداند که میدانم جز صبر راهی نیست ..
نگوید قوی باش ..
بداند که تمامِ سعیم را میکنم ..
نگوید درست می شود ..
بداند از وعده های پوچ خسته ام ..
فقط باشد ..
بی نصیحت ..
بی پرسش ..
بی پاپیچ، شدن ..
نپرسد دوباره چه شده ..
خدای من آرامشی می خواهم که ندارم ..
کاسه ای می خواهم برای صبرم..
نو باشد..
خالی باشد و بزرگ ..
این یکی زیادی کوچک بود, انگار لبریز شده ..
خدایا بیا یک روز بنشینیم من و تو ..
بی مزاحم ..
بپرسم پرسش های هر روزم را ..
بپرسم چرا ؟..
آن وقت بگو ..
همه چیز را بگو ..
این که چه شد که تصمیمت برای سرنوشتم این شد ..
از حکمتت بگو, همان که همه برایم از آن دم میزنند ..
از تقدیر بگو ..
بگو برایم چه نوشتی ..
اما نه ..
نگو .. میترسم ..
میترسم بفهمم آینده ای که ملتمسانه به آن چشم دوختم سیاه است ..
میترسم زبانم لال بیاید بر سرم از هر آنچه که میترسم ..
خدایا ..
بیا فقط یک دلیل بیاور که بدانم, دوستم داشتی وقتی اینها را برایم رقم زدی ..
یک دلیل برای ادامه دادن ..
میدانی خسته ام ..
خوب میدانی ..
خدایا نگاهم به دستان توست ..
عطا کن آرامشت را ..
عطا کن سعادت را ..
دلم نگاه پر مهرت را می خواهد ..
من همچنان چشم به راهم ..
چشم به راهه معجزه ای از سوی تو ..
می خواهمت با تمام وجود ..
دوستت دارم ..
میدانم که میدانی ..
بی تو من هیچم ..
حتی اگر سرسختانه اقرارش نکنم ..
میدانی که جز تو پناهی ندارم .. میدانی ..
جز تو به چه کسی التماس کنم که بشنود ..
که سرزنش نکند ..
که قضاوت کند ..
که بفهمد چه می گویم ..
مگر میشود از تو رو گرداند ..
من نفَس نفَس توام ..
اگر نمی آیم, اگر بی صدا شدم, اگر دور شدم, از خودم خسته ام ..
از زندگی ..
دلگیرم اما نه از تو ..
از خودم ..
که چرا لایقِ سرنوشتی بهتر از این نبودم ..
که چرا آنقدر خوب نبودم که برایم غم نخواهی ..
چرا ؟!
ببخش اگر گاهی ندانسته حرفی میزنم ..
گله ای میکنم که میرنجی ..
مرا ببخش ..
من هیچ گاه آن که تو می خواستی نبودم ..
میدانم خیلی وقت ها نا امیدت کردم , اما ..
درکم می کنی نه ؟!
خودت میدانی من مرد این میدان نیستم ..
امتحانت بیش از حد برایم دشوار است ..
به دادم بِرِس ..

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

یازده − 3 =