حجمِ دلــــتنگیِ این روزهای من

اگـر لحظـــه هایت به تکـــرار بگـذرند..
اگـر صبــح ها صورتــت را با اشکــــــــــــِ چَشمـــانت بِشــویی..
اگـر شــب ها هــق هــقِ گریـــه ها، لالایـیِ شبــــانه هایت را بخوانــد..
اگـر سطـــرهایِ زندگیـت پُـــر از جــایِ خـــالی باشـد..
اگـر دَرد، تا مـــــرزِ تنهـــاییت رســــــــــــــــــوخ کـرده باشـد..
اگـر طنــابِ دلتنگـــی، گلـــویِ بغـــــض هایِ شبــانه‌ات را به دار آویختـــــــــه باشـد..
اگـر تلخــی هایِ زندگــی را چشیــده باشـی..
زبـانِ احســاسـت بـی حـس می شـود..
احســـاست که بـی حـس شد، دیگـر رایحــــه ای مشــامِ لحظــه هایت را شــاد نمی کنـد..
هــــوایِ دلـت، همچــون هــوایِ ایـن روزهـــا، گرفتـــــــه می شَــوَد..
رنگــــــــِ کوچــه ی دلــت، همچــون کوچــــــــــــــــــه های ایـن شهـر، سیــــاه می شود..
شهــرِ دلــت، با پَرچـــــــــــــم هایِ یـــــادَش، آذیـــن می شـــَوَد..
و چلچــــراغ هایِ خاطــره، ریسـه ریسـه تمـامِ روزهــــایِ تلــخ و شیریــنت را روشـــن می کنـد..
آنگاه سقــوط می کنی به گذشتـــه ها..
به روزی که از دستـــانت پَـــر کشیــد..
اشـکها از روی گونـــه هایت، سُــر می خورنــــــــد..
نفـَس به شمــاره می افتــد..
خاطـــراتِ تلــخ، تداعـــی می شَـوَنـد..
آه.. دردا.. فریادا..
کنــون ببیــن که چگونـــه دلتنگــــــــــــم!
ببیـن که چگونــه طنــابِ دلتنگـــی، بغـــض هایم را که هیــچ، تمــامِ قلبــم و روحـــــم را به دار آویختــه است..
آه.. دلتنـگ نشــدی که ببینــی ســـوزِشَش را..
بَـر زخـــــــم هایِ دلــت، سطــــــرهای ِ زندگیــت خالــی نگشتــه، که بفهمــی دلتنگــــی چیسـت!
که بفهمــی کدامیــن دلتنگــــی را تـــاب بیـــاوری!
دلتنگـــی بـرای کــــسی که تکیــه گاهِ خستگـــــی ها و بـی پناهــــی هایت بــود!
یــا عشقــــــــــــــــــــــــــی که، قسمـــــــــــتِ زندگـیِ تـو نخواهـــــــد شـد!
بار الهـــا..
تــو را قَسَـــــــم به ایـن روزها، ریسمــانِ دلتنگـــی را از گلویــــم بِگُشــا..
ایـن مــنِ خستـــــــــه اسـت از خفقـــانِ ایـن همـه دلتنگـــی..

پی نوشت

گاهــی حجـمِ دلــــتنـگی هایــم، آن قــــــدر زیـاد میشود که دنیــــا، با تمام وسعتش
برایـم تنگ میشود..
دلتنــگـم..
دلتنـــــگِ کسی کـــــه، گردشِ روزگــــارش به من که رسیــــد، از حرکـت ایستـاد..
دلتنگِ خودم..
خودی که مدتهــــــــاست گم کـرده ام..
گذشت دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم..
حالا یک بار از شهر می رویم..
یک بـــار از دیار..
یک بـــار از یاد..
یک بـــار از دل..
و یک بــــار از دســــت..