معجزه…

جای تو هیچکی نیومد تنهایی هامو بگیره…
هیچکسی حتی نتونست اشکِ چشمامو ببینه…
غیر تو هیچکسی انگار برام آشنا نشد…
غیر تو هیچکی بهم حرفای واقعی نگفت…
گفتی که: عادت میکنی به این روزای بی کسی…
گفتی: یه روزِ خوب میاد خودت به دادم میرسی…
جای تو کی تو بارونا حال و هوامو میدونه…
جای تو کی میخواد برام از تهِ قلبش بخونه…
خودت کمک کن عزیزم, بی تو دَووم نمیارم…
پا میشم اما دوباره زانومو زمین میذارم…
سخته گذشتن از تو و یادِ تموم خاطرات…
سخته برای این دلم ترکِ تمومِ لحظه هات…
هیچکسی غیر خودِ تو…
نمیتونه که دوباره…
خنده رو رویِ لبِ من یه لحظه حتی بیاره…
هیچکسی غیرِ خودِ تو…
نمیتونه گریه هامو…
که مثل بارون میباره بند بیاره…
وقتی قلبم پرِ درده تو طبیبِ لحظه هامی…
خسته ام…بیا دوباره…
بگو تا ابد باهامی…
تنِ زخمیمو بذار تا, با تو از عشق بسازم…
بیا من شفا بگیرم, بی تو عمرمو میبازم…
داره هر روز دوری از تو نفَسِ مَنو میگیره…
عاشقت امروز یا فرداست که بمیره…
سرفه هامم پُرِه بُغضه تو هوای بی تو بودن…
یعنی با معجزه میشه تا ابد پیشِ تو موندن…
میشه یعنی که خدامون حال و روزمو ببینه…
با یه دستش دستای تو, دستای منو بگیره…
یعنی میشه تو دلِ تو مهرِ قلبِ من بشینه…
نگی یه دوستیِ ساده, عشق وجودتو بگیره…
یعنی میشه که دوتامون برسیم به قلبِ خورشید…
جایی که دور بشه از ابر, از تهِ دل بشه خندید…
یعنی میشه که دوتامون برسیم به قلبِ خورشید؟!