دلِ دیوانه ی تنها، دلِ تنگ

سر خود را نزن اینگونه به سنگ..
دلِ دیوانه ی تنها، دلِ تنگ..

منشین در پسِ این بُهتِ گران..
مدران جامه ی جان را مدران..

مکن ای خسته در این بغض، درنگ..
دلِ دیوانه ی تنها، دلِ تنگ..

پیشِ این سنگدلان، قدرِ دل و سنگ یکیست..
قیل و قالِ زغن و بانگِ شباهنگ یکیست..

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یار ترین..
سینه را ساختی از عشقش، سرشارترین..
آنکه میگفت: منم بحرِ تو غم خوار ترین..

نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند؟!
نه همین درغمت اینگونه نشاند؟!

با تو چون دشمن دارد سرِ جنگ..
دلِ دیوانه ی تنها، دلِ تنگ..

ناله از درد مکن..
آتشی را که در آن زیسته ای سرد مکن..

با غمش باز بمان..
سرخ رو باش از این عشق و سرافراز بمان..

راهِ عشق است که هموار شود از خون رنگ..
دلِ دیوانه ی تنها، دلِ تنگ..

بعد تو

بعدِ تو، خوبِ خوب فهمیدم..
زندگی، یک تقارنِ سخته..
یکی، یک، عمر بی تو دلتنگه..
یکی، یک عمر با تو خوشبخته..
چه میدونی، چه حالیه وقتی..
اسمِ روزای هفته، یادت نیست..
درد یعنی: از آدما هیشکی..
غیر از اونی که رفته، یادت نیست..
از تو گفتن، شبیهِ یک بُمبه..
ساعتی کوکه، رویِ همیشه..
دستمو، هر کجای خاطره ها..
میکشم بغض، منفجر میشه..
آخرش، ای عروسکِ ویترین..
بچه لوسی نُنُر، خریدت و رفت..
گلِ سرخی قشنگ بودی که..
بره ای بی هوا، چریدت و رفت..
حیفِ اون گونه های آرومت..
وقتی که روی شونه ی من نیست..
حیفِ اون شونه های تو وقتی که..
شوهرت اهلِ گریه کردن نیست..
این که جز من، شبیهِ من هیشکی..
تورو نشناخته، چقدر سخته..
خنده داره شوهرت بی که..
علتش رو بفهمه، خوشبخته..
وای از این روزهای من، بی تو..
این طرفها، هوا پر از آهه..
کاش میشد ببینمت بازم..
وقتی موهات خیلی کوتاهه..