دلم تنگ است این شبها

دلم تنگ است این شبها یقین دارم که میدانی
صدای غربت من را ز احساسم تو میخوانی

شدم از درد و تنهایی گلی پژمرده و غمگین
ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانی

میان دوزخِ عشقت پریشان و گرفتارم
چرا ای مرکبِ عشقم چنین آهسته میرانی

تپشهای دلِ خسته ام چه بیتاب و هراسانند
به من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی

دلم دریای خون است و پر از امواج بی ساحل
درون سینه ام آری تو آن موج حراسانی

هماره قلب بیمارم به یاد تو شود روشن
چه فرقی میکند اما تو که این را نمیدانی

پی نوشت

دلم یک باغ میخواهد که در یک عصر پاییزی
ببینم از غزل در استکانم چای میریزی

تو را وقتی تصور میکنم با چتر می آیی
شبیهِ شاخه ی یاسی که در باران دِلاویزی

هوای هر دو سویِ پنجره, بعد از تو بارانیست
دلم یکریز میبارد, چه اقرار غم انگیزی

قدم هر جا که بگذاری, به هم میریزی آنجا را
تو یک جغرافیای خاص داری, زلزله خیزی

شبیهِ بحثِ مرگ و زندگی یا مثل خون هستی
که محتاجِ تو ام, مثلِ یک مردِ دیالیزی

که یلداهای بسیاری تو را در خواب میبینم
که در آئینه با موی بلندِ خود گلاویزی

هنوز از شعرهایم بوی عطر سیب می آید
و میدانم تو هم در خنده ات از سیب لبریزی

خزان…خِش خِش که می آیی..از آن یارِ دبستانی
برای مرد پاییزی بیاور نامه ای.. چیزی..