خلوت دل

این زخم‌هایِ کاری رو که می‌بینم.. این اشک‌هایِ جاری رو که می‌بینم.. ساعتِ دیواری رو که می‌بینم.. تازه یادم میفته که تو رفتی!

یه آدمِ منتظر و نورِ کم و یه تلفن یه گوشه دنجِ اتاق نشسته یه آکاردئون یه آسمونِ ابری و یه پنجره که بسته نیست یه دفترِ خط خطی و جوهرِ سرخِ خودنویس