خلوت دل

خسته ام… از صبوری خسته ام… از فریادهایی که در گلویم خفه ماند…

به تو تقدیم ای عشقی که زخمت زخمِ کاری بود و بعد از سال ها هر شب برایم یادگاری بود به تو تقدیم این شعر پر از احساس تنهایی همین حسی که می دانی مساوی با خماری بود