دسته شعر عاشقانه

جایی بی سراغ برای رفعِ دلشکستگی..
چایی داغ برای رفعِ خستگی..
سطری کتاب برای دغدعه ی فراموشی..
شعری ناب برای زمزمه در خاموشی..

دیشب خوابت را دیدم..
گریه می کردم..
به گمانم چشمانم با ابرهای بهاری مسابقه گذاشته بودند..

اومده بود توی حیاطِ آقا جون..
نشستم بقلِ درختِ توت، سرم رو تکیه دادم به درخت..
چشمام رو هم دوختم به آسِمونِ ابری..

میگم یادته چند وقت پیش یه زلزله اومد تِهرون رو لرزوند؟!
همه ترسیده بودن..
ما هم که همیشه تو فضای مجازی پلاسیم و آخرین اخبار رو دنبال میکنیم سیگارمون رو برداشتیم و رفتیم توی تراس..

بابا من که تاریک نبودم..
اهلِ نور بودم و محبت، زلالِ زلال بودم..
سنگایِ کفِ صدامو میشمردی یادت نیست؟!

من آماده ام..
آماده برای متوقف کردنِ ساعتها خواباندنِ خاطرات..
برای کندنِ نقابِ لبخندهای کمرنگ..

میگم: دیدی یادت رفت!
دیدی یادم رفت!
دیدی اولِ سال شد و با هم حرف نزدیم!
از بس که باورمون شده، هیچ وقت آفتابِ آسمونِمون نمیشی..

من جای تمامِ کسانی که دلتنگت نمیشوند..
من جای تمامِ کسانی که بیتابِ چشمهایت نیستند..
من جای تمامِ کسانی که گفتند دوستت دارند، تو ماندی و آنها نماندند..

اولین ها همیشه موندِگارَن..
قانونِ خاطرات میگه: هر چیزی رو که برای اولین بار توی زندگی تجربه میکنیم، توی ذهنمون تبدیل به یه حفره ی عمیق میشه..

در چه حالی پری نازنینم؟!
نوگُلِ نازِ رویِ زمینم..
دور از من کجا خانه کردی؟!
در کدامین دلی لانه کردی؟!