در چه حالی پری نازنینم؟!
نوگُلِ نازِ رویِ زمینم..
دور از من کجا خانه کردی؟!
در کدامین دلی لانه کردی؟!
نامِ ما را پر آوازه کردی..
عزمِ مرگِ دلی تازه کردی..
خانه ی دل دگر خفتنی نیست..
حال و احوالِ ما گفتنی نیست..
بعدِ تو آه و اشکِ دوباره…
مستی و دفتری پاره پاره..
بعدِ تو گریه های شبانه..
روز و شب خلوتِ شاعرانه..
بعدِ تو روزگارم سیاه است..
بعدِ تو خنده بر لب گناه است..
بعدِ تو عشق فهمیدنی نیست..
بعدِ تو آسمان دیدنی نیست..
بعدِ تو چاره ی دل چه جویم..
بعدِ تو، بعدِ تو، وای چه گویم؟!
رفتی از دست و ای دربدر من..
رفتی از دست و ای بی خبر من..
نامه ی عهدمان پاره کردی..
عاشقی را تو بیچاره کردی..
کنجِ دیوارِ غم خانه دارم..
صد غزل آه و افسانه دارم..
میچکد اشک و خون رویِ شعرم..
زیرِ پاهای آهویِ شعرم..
واژگان نیستی و تباهی..
سوی من سایه های سیاهی..
رنگِ ایام خاکستری شد..
رفتی و کارِ من شاعری شد..
تا کجا؟ کی؟ بگو با که رفتی؟!
راستی ماهِ من از چه رفتی؟!
از چه این عهد و پیمان گسستی؟!
از چه رو قلبِ زارم شکستی؟!
اشکهایت دروغ و ریا بود؟!
وعده های تو بادِ هوا بود؟!
آن همه دلبری واقعا که..!
عشقِ خاکستری واقعا که!
حق که قطرانِ جور و جفایی..
یار و دلبر به این بی وفایی!
کنجِ عزلت گزیدن چه حاصل؟!
باز از این لب گذیدن چه حاصل؟!
کاش در های غم بستنی بود..
کاش این رفته برگشتنی بود..
قصه ی عشقِ من گفتنی شد..
رفتی و عاشقت رفتنی شد..
یاد دارم شبی پر ستاره..
اختران همچو دُر پر شراره..
رویِ پهنای تاریکِ صحرا..
ماه پاشیده مهتابِ زیبا..
شانه در شانه بر روی شنها..
ما دو تا در دلِ دشت تنها..
بی خبر از هیاهوی دوران..
از لبانت شِکَر خنده باران..
از زمان پیشتازی گرفته..
روز و شب را به بازی گرفته..
قصه ی عشقمان رازِ دل بود..
ماه پیشِ نگاهت خجل بود..
پرپر از عشق و بیباک بودیم..
همچنان برگِ گل پاک بودیم..
حال من با دلی پاره پاره..
دردِ دل میکنم با ستاره..
نیستی کارِ من بغض و آه است..
نیستی آسمانم سیاه است..
نیستی رهِ اشک باز است..
ماه حالا زبانش دراز است..
کاش بودی و شب رفتنی بود..
کاش ای دوست برگشتنی بود..

پی نوشت

در جلسه ی امتحانِ عشق، من مانده ام و یک برگه ی سفید، یک دنیا حرفِ ناگفتنی و یک بغل تنهایی و دلتنگی..
دردِ دلِ من در این کاغذِ کوچک جا نمیشود..
در این سکوتِ بغض آلود، قطره ی کوچکی هوسِ سرسره بازی کرده است!
برگه ی سفیدم عاشقانه قطره را در آغوش میگیرد..
عشقِ تو نوشتنی نیست..
در برگه ام کنارِ آن قطره یک قلبِ کوچک میکشم و صدایی می آید..
وقت تمام است برگه ها بالا..

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

2 + 20 =