بگذار تمامیِ درهای عالم به رویَم بسته باشند..
مرا چه باک، وقتی که پلکِ نازکِ چشمانت، پنجره ی سبزی از ابدیت را به رویَم میگشاید..
بگذار تمامِ آواهای جهان در گوشم، تنینِ مرگ و نیستی باشد..
مرا چه باک، وقتی که ناقوسِ ذرینِ زمزمه هایت، مرغِ جانم را در بهشتی از آرامش میهمان میکند..
بگذار تمامِ وجودم، در اسارتِ دیوارهای سرد و سنگیِ زمان باشد..
مرا چه باک، وقتی که پلِ لطیفِ دستانت، قطره ی بی ریای قلبم رابه چشمه ی روشنِ آفتاب پیوند میدهد..
آه مهربانم، به صداقتت سوگند، که اگر تمامیِ شمع های زمین در هجومِ نفَس های سرد و مسمومِ بادهای خزان به خاموشی گراید و اگر چنگال های سرد و بی رحمِ زمستان، تمامیِ یاسهای سفیدِ این دیار را بخشکاند، چشمِ من همواره به راهِ بهاری خواهد ماند که از سرزمینِ نگاهِ پاکِ تو شکفتن آغاز کند، حتی اگر دیر رس ترین بهارِ دنیا باشد..

ای نوبهارِ تا ابد جاویدِ قلبم..
دل در خزانِ هجرِ تو بی بار و بَر شد..
بر گِردِ شمعِ زندگی بخشِ وجودت..
پروانه سان پَرپَر زد و بی بال و پَر شد..
آبی تر از رویای آرامِ شبانگاه..
زیباتر از شعرِ زلال و نابِ باران..
میدانم از من خسته ای اما خدا را..
یک دم بِمان با این اسیرِ خسته از جان..
ای همدمِ شب تا سحر بیداریِ دل..
من با خیالت خلوتی دیرینه دارم..
یادِ عزیزت آنی از خاطر جدا نیست..
هر دم به یغما میبرد سبزِ قناری..
جان چون کویری تشنه از دریا به دور است..
روزی نسیماسا بر این وادی گذر کن..
دل در هوای عشقِ تو آواره گشته..
یادی از این وامانده از زخمِ سفر کن..
ای جانِ جانان، جانِ مسکینم فدایت..
یادِ تو آتش میزند هر دم به جانم..
تاوانِ عشقت برده از جان و دل آرام..
بر زخمِ بی مرهم صبوری کی توانم..
آهوی زیبا چشمِ من، بر من ببخشای..
امشب به جز غم، هدیه ای دیگر ندارم..
بارانِ اشکم بی امان از دیده جاریست..
آخر خزانِ عشق را باور ندارم..
محبوبِ من امشب برای آخرین بار..
با صد دعا دستِ خدایت میسپارم..
اما قسم بر قلبِ چون دریا زلالت..
بر عهدِ خود تا واپسین دم ماندگارم..

پی نوشت

یه پاییزِ دیگه به پاییزهای زندگی مون اضافه شد..
فصلِ شروعِ دوباره ی مدرسه..
فصلِ بارون..
فصلِ سرمای معتدل..
فصلِ روزایِ دلگیر..
فصلِ شنیدنِ صدای خِش خِشِ برگایِ زرد..
فصلِ قرارهای مخفیانه تو کوچه ها..
فصلِ عقب کشیدنِ ساعت..
فصلِ شبای طولانی..
فصلِ خوردنِ قهوه های تلخ..
و هزار تا کلمه ی دیگه، که نشون میده پاییز برای همه، یه فصلِ پر از خاطرست..

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

8 − 2 =